«در سکوت نیمه شب، زمانی که جهان در خواب است، هندوستان برای زندگی و آزادی خود بیدار می‌شود. این یک لحظه کوتاه است که در تاریخ به ندرت دیده می‌شود: ما گذشته را پشت سر می‌گذاریم و وارد کشور جدیدی می‌شویم. این پایان یک عصر است. و روح یک ملت، که مدت طولانی تحت فشار قرار داشت، بالاخره تبلور یافت.»

در شب ۱۴  اوت سال ۱۹۴۷، جواهر لعل نهرو، رهبر جنبش استقلال و کنگره ملی هند، با این کلمات احساسات برانگیز استقلال هند را اعلام کرد. در پاکستان نیز در همان روزها، استقلال پاکستان توسط محمدعلی جناح اعلان گردید.

پاکستان و هند به دلیل شرایط تاریخی ویژه‌ای، روزهای استقلال خود را به فاصله یک روز جشن می‌گیرند. در نیمه‌ شب ۱۴ اوت ۱۹۴۷ قانون استقلال هند به اجرا درآمد و کشور به دو قلمرو مستقل هند و پاکستان تقسیم شد. هرچند این قانون تاریخ ۱۵ اوت را به عنوان روز استقلال هر دو کشور تعیین کرد، پاکستان روز استقلال خود را یک روز زودتر در ۱۴ اوت جشن می‌گیرد.

این تصمیم به دلیل برنامه لرد لوئیس مونت‌باتن آخرین نایب‌السلطنه هند بریتانیا گرفته شد. او برای اینکه بتواند در هر دو مراسم تحویل قدرت حضور یابد، ابتدا در ۱۴ اوت به کراچی ,پایتخت آن زمان پاکستان, سفر کرد و قدرت را به محمد علی جناح منتقل کرد.

 سپس در روز بعد، در ۱۵ اوت، جواهر لعل نهرو، نخست وزیر هند، در دهلی استقلال هند را اعلام کرد.

به همین دلیل، پاکستان روز ۱۴ اوت و هند روز ۱۵ اوت را به عنوان روزهای استقلال خود جشن می‌گیرند.